22 maj

POŻOGA -Katarzyna Barton

cykl: REKOMENDACJA – Basia Mazurek

Zbieramy dużo rzeczy, spraw. Wystarczy chwila i ich nie ma albo nas nie ma. Czy coś zostanie? To jedno z pytań, które pojawia się gdy patrzymy na zdjęcia z wystawy Kasi Barton „Pożoga”. Czy po tak tragicznym wydarzeniu, jakim jest pożar zostanie choć ślad nadziei na jutro? Kasia dokumentuje emocje, pokazuje je czasem wprost, maluje je światłem, kolorami, czasem słowem. W jej zdjęciach znajdziemy wszystkie emocje, od radości po tęsknotę, od szczęścia po rozpacz. Warto zatrzymać się i przypomnieć sobie, że są one także w nas, pozwolić sobie na nie, tak zwyczajnie, po ludzku. Twórczość Kasi nam w tym pomoże, łagodnie przeprowadzi.

Basia Mazurek

Katarzyna Barton urodziła się w Kazimierzu Dolnym nad Wisłą. Wiele lat spędziła we Włoszech, gdzie pracowała i rozwijała swoje artystyczne zamiłowania, tworzenie biżuterii i witraże Tiffany. Obecnie mieszka w Lublinie. Pracuje, pisze i fotografuje. Wydała dwa tomiki poezji – „Nie umierajcie skrzydła” i „Niebo musi zaczekać”.

Publikowała w Brulionie Kazimierskim i lubelskiej Awangardzie. Przez wiele lat towarzyszyła swojej mamie, Alicji Barton w jej twórczej drodze i wolontariacie.

Fotografia natomiast zajęła miejsce szczególne. Jak pisze w jednym ze swoich wierszy

„…światło moim piórem…”

Autorka trzech wystaw indywidualnych:

2019 i 2020 – „Jej świat(ła)”, Lublin

2020 – „Jej świat(ła)II”, Kazimierz Dolny (2020)

2023 – projekt „O końcu i początku – nasze rozmowy”, realizowany wspólnie z fotografką Ewą Brodziak, Lublin

Wystawy zbiorowe: /w tym międzynarodowe/: „Portret w kwadracie”, „Magia dnia”- Łódzkie Towarzystwo Fotograficzne.

POŻOGA, ta swego rodzaju klęska to jednocześnie zakończenie jakiegoś etapu. Jedne wydarzenia prowokują kolejne. Na początku jest rozpacz lecz nawet na zgliszczach może zakiełkować życie. Czy ta klęska jest tylko końcem? A może pozwala otworzyć szeroko oczy i spojrzeć wokół inaczej. Dojrzeć to czego nie widziało się wcześniej. Nic nie dzieje się bez przyczyny. Fotografia pozwala uchwycić i utrwalić moment, ale życie toczy się dalej. I tylko od nas zależy jak. Czy pogrążymy się w rozpaczy za utraconym. Czy wykrzesamy tę odrobinę nadziei i siły by zrobić krok
w przód. Poza tymi czterema ścianami jest przecież coś więcej.

Katarzyna Barton